Jak utworzyć zdanie twierdzące w języku angielskim?
Zdanie twierdzące w języku angielskim to najbardziej podstawowy rodzaj wypowiedzenia. To właśnie ono jest zwykle pierwszą rzeczą, którą poznajemy na początku nauki języka angielskiego. Zdanie twierdzące w języku angielskim informuje nas o tym, jaki jest stan rzeczy lub co się dzieje. W języku angielskim zdanie twierdzące ma swój ustalony szyk wyrazów, który warto zapamiętać już na samym początku. Zrozumienie tej struktury pomoże nam później łatwiej budować bardziej złożone zdania i poprawnie stosować inne konstrukcje gramatyczne. Angielski ma ściśle określony szyk zdania, który rzadko kiedy ulega zmianie. Dlatego tak ważne jest, aby dobrze opanować zasady budowy zdania twierdzącego – to solidna podstawa do dalszej nauki.
Zdanie twierdzące w czasie Present Simple
Czas Present Simple to najbardziej podstawowy czas używany w języku angielskim. Właśnie na nim warto opanować zasady budowania zdań twierdzących.
Podmiot + czasownik + reszta zdania
I live in London.
Mieszkam w Londynie.
Podmiotem zdania może być zarówno rzeczownik (Anna, my dog, the students), jak i zaimek osobowy (I, you, he, she, it, we, they). W zależności od tego, kto jest podmiotem, forma czasownika może się nieco zmieniać – zwłaszcza w trzeciej osobie liczby pojedynczej (he, she, it), gdzie do czasownika dodajemy końcówkę -s lub -es.
Ona mieszka w Londynie.
Choć zdania mogą być bardziej rozbudowane – mogą zawierać przymiotniki (adjectives), przysłówki (adverbs), dopełnienie (object) czy okoliczniki miejsca i czasu (adverbials of place and time) – główny szyk zdania pozostaje niezmienny. Wszystkie dodatkowe elementy wstawiamy w ustalone miejsca w zdaniu, ale rdzeń (czyli podmiot + czasownik) zawsze znajduje się na początku.
Wysoki mężczyzna chodzi powoli przez park.
Zdanie twierdzące z czasownikiem TO BE
W zdaniach twierdzących z czasownikiem TO BE konstrukcja zależy od czasu gramatycznego. W czasie Present Simple i Past Simple zdania wyglądają dokładnie tak, jak podstawowy szyk zdania.
Podmiot + TO BE + reszta zdania
We are happy.
Jesteśmy szczęśliwi.
Czasownik TO BE
Czasownik TO BE to wyjątkowy czasownik w języku angielskim. W czasie teraźniejszym (Present Simple) występuje w trzech formach, a wybór formy zależy od podmiotu w zdaniu.
AM: używamy z I
IS: używamy z he, she, it
ARE: używamy z you, we, they
W czasie przeszłym (Past Simple) czasownik TO BE ma tylko dwie formy.
WAS: używamy z I, he, she, it
WERE: używamy z you, we, they
Dowiedz się więcej o czasowniku TO BE.
W czasach ciągłych (continuous) w zdaniu twierdzącym, po czasowniku TO BE dodajemy jeszcze czasownik główny z końcówką -ing. Dzięki temu tworzymy zdanie, które opisuje czynność trwającą w danym momencie lub przez określony czas.
Podmiot + TO BE + czasownik-ing + reszta zdania
I am studying English.
Uczę się angielskiego.
Zdanie twierdzące z czasownikami posiłkowymi
W niektórych czasach oraz konstrukcjach gramatycznych w języku angielskim, oprócz głównego czasownika, pojawia się czasownik posiłkowy (auxiliary verb). Jego obecność wpływa na budowę zdania twierdzącego, ale ogólny szyk nadal pozostaje uporządkowany.
Podmiot + czasownik posiłkowy + czasownik główny + reszta zdania
I have eaten breakfast.
Zjadłem śniadanie.
Czasowniki posiłkowe są wykorzystywane w wielu czasach gramatycznych w języku angielskim. Pomagają budować konstrukcje czasowe, w których sam czasownik główny nie wystarcza do poprawnego przekazania znaczenia.
Zdanie twierdzące w czasach Perfect
W czasach Perfect jako czasownika posiłkowego używamy have. Jego forma zmienia się w zależności od czasu i osoby. W Present Perfect have przyjmuje formę has dla trzeciej osoby liczby pojedynczej (he, she, it).
Widziałem ten film.
Ona napisała dziś pięć e-maili.
W Past Perfect have przyjmuje formę przeszłą had dla wszystkich osób.
Oni wyszli, zanim ja przyjechałem.
On uczył się angielskiego przez lata.
Czasy Perfect Continuous, oprócz czasownika posiłkowego have (w odpowiedniej formie), zachowują konstrukcję opartą na czasowniku TO BE w formie been oraz czasowniku głównym z końcówką -ing.
Zdanie twierdzące w czasach Future
W czasie przyszłym używamy czasownika posiłkowego will. W Future Continuous, will występuje razem z be (bez zmiany ze względu na osobę), w Future Perfect z have, a Future Perfect Continuous z have been.
On zadzwoni do ciebie później.
(Future Simple)
Będę pracować przez całe popołudnie.
(Future Continuous)
Ona będzie na ciebie czekać na stacji.
(Future Continuous)
Skończę raport do piątku.
(Future Perfect)
Ona ukończy studia do przyszłego roku.
(Future Perfect)
Do przyszłego miesiąca będę pracować tutaj już pięć lat.
(Future Perfect Continuous)
Ona będzie się uczyć cały dzień, zanim zacznie się egzamin.
(Future Perfect Continuous)
Zdanie twierdzące z czasownikami modalnymi
Czasowniki modalne (modal verbs) zajmują w zdaniu twierdzącym to samo miejsce co czasowniki posiłkowe – przed czasownikiem głównym. Czasowniki modalne to m.in. can, should, must, may, might, would, could, shall – używane są do wyrażania możliwości, obowiązku, rady itp.
Podmiot + czasownik modalny + czasownik główny + reszta zdania
We should leave now.
Powinniśmy już wyjść.
Warto zwrócić uwagę, że w trzeciej osobie liczby pojedynczej (he, she, it) czasowniki modalne nie przyjmują końcówki -s.
Ona potrafi mówić po hiszpańsku.
On musi nosić mundur w pracy.
