Co to są okresy warunkowe?

Okresy warunkowe lub tryby warunkowe (conditionals) to ważny element gramatyki języka angielskiego, ponieważ pozwalają mówić o różnych sytuacjach i ich możliwych skutkach. Zasada działania okresów warunkowych jest prosta: określony wynik zależy od spełnienia określonego warunku. Okresy warunkowe używamy szczególnie wtedy, gdy chcemy opisać, co może się wydarzyć, co mogło się wydarzyć, albo co sobie wyobrażamy w różnych okolicznościach.

Jaka jest struktura okresów warunkowych?

Zdanie warunkowe zazwyczaj składa się z dwóch części:

1. Część warunkowa (if-clause)

Ta część zdania przedstawia warunek i wprowadza wyobrażoną sytuację. Zwykle zaczyna się od słowa if.

2. Część wynikowa (result clause)

Ta część pokazuje skutek spełnienia warunku.

Razem tworzą one pełne zdanie warunkowe (a conditional sentence):

Typy okresów warunkowych

W języku angielskim wyróżniamy cztery główne typy okresów warunkowych. Każdy z nich opisuje inny związek między warunkiem a skutkiem. Okresy warunkowe pozwalają wyrażać nie tylko fakty, ale też możliwość (possibility), prawdopodobieństwo (probability) i wyobrażenia (imagination).

Zerowy okres warunkowy (Zero conditional)

Używamy go, aby mówić o ogólnych prawdach i faktach, które są zawsze prawdziwe.

Sprawdź więcej w artykule zerowy okres warunkowy.

Pierwszy okres warunkowy (First conditional)

Stosujemy go, gdy mówimy o realnych możliwościach w przyszłości.

Czytaj dalej o pierwszym okresie warunkowym.

Drugi okres warunkowy (Second conditional)

Służy do wyrażania sytuacji hipotetycznych lub mało prawdopodobnych w teraźniejszości lub przyszłości.

Poznaj zasady drugiego okresu warunkowego.

Trzeci okres warunkowy (Third conditional)

Używamy go, aby mówić o przeszłości, której nie można już zmienić — czyli o wyobrażonych sytuacjach i ich skutkach.

Chcesz dowiedzieć się więcej? Przeczytaj także artykuły conditionals: okresy warunkowe oraz trzeci okres warunkowy.