Zaimki po angielsku
Zaimki po angielsku potrafią przysporzyć uczniom wiele problemów. Zaimki to słowa, które zastępują rzeczowniki. Pozwalają na uniknięcie powtarzania tego samego słowa wiele razy w zdaniu. Zaimki po angielsku i po polsku nieco się od siebie różnią. Znajomość zaimków po angielsku jest potrzebna już na etapie egzaminu ósmoklasisty.
Zaimki po angielsku: rodzaje
W języku angielskim wyróżniamy dziewięć rodzajów zaimków. Są to:
zaimki osobowe (subject pronouns)
zaimki osobowe w dopełnieniu (object pronouns)
zaimki dzierżawcze (possessive pronouns)
zaimki zwrotne (reflexive pronouns)
zaimki wskazujące (demonstrative pronouns)
zaimki pytające (interrogative pronouns)
zaimki względne (relative pronouns)
zaimki nieokreślone (indefinite pronouns)
zaimki wzajemne (reciprocal pronouns)
Nawet jeśli powyższe nazwy nie są ci znane, z pewnością znasz większość, a może nawet wszystkie z wymienionych wyżej zaimków. Przyjrzyjmy się teraz konkretnym typom zaimków i zobaczmy czym się charakteryzują.
Zaimki po angielsku: zaimki osobowe
Zaimki osobowe czyli subject pronouns to najłatwiejsze zaimki w języku angielskim. Są to po prostu słowa zastępujące inne w funkcji podmiotu (subject), a więc podstawowe zaimki określające osoby.
| Zaimki osobowe | |||
| Liczba pojedyncza | Liczba mnoga | ||
| I | ja | we | my |
| you | ty | you | wy |
| he / she / it | on / ona / ono | they | oni |
Pamiętaj!
You w języku angielskim może oznaczać zarówno „ty” jak i „wy”.
You don’t know what you’re talking about.
W zależności od kontekstu, zdanie możemy przetłumaczyć na dwa sposoby.
Nie wiesz, o czym mówisz.
Przykłady:
John is an mechanic. He works 10 hours a day.
John jest mechanikiem. Pracuje 10 godzin dziennie.
It is cold today.
Dziś jest zimno.
She seems sad.
Ona wydaje się smutna.
Więcej o tym rodzaju zaimków w artykule zaimki osobowe.
Zaimki po angielsku: zaimki osobowe w dopełnieniu
Zaimki osobowe to także, object pronouns jednak nie spełniają one funkcji podmiotu, a dopełnienia. Object pronouns to pozostałość przypadków gramatycznych w języku angielskim – są to odmienione w dopełnieniu formy subject pronouns. Różnica wynika z tego, że język polski jest językiem fleksyjnym – istnieją w nim przypadki, a język angielski to język pozycyjny – tutaj wyrazy nie odmieniają się, a funkcje gramatyczne wyrażane są za pomocą słów posiłkowych takich, jak zaimki. Jednemu zaimkowi osobowemu w odmienionej formie odpowiada kilka zaimków po polsku.
| Subject pronoun | Object pronouns | Zaimki osobowe w dopełnieniu |
|---|---|---|
| I | me | mnie, mi, mną |
| you | you | ciebie, tobą |
| he | him | jego, go, mu, jego, niego, nim |
| she | her | ją, jej, niej |
| it | it | je, jego, go, jemu, nim |
| we | us | nam, nas, nami |
| you | you | was, wami, wam |
| they | them | ich, im, nimi, nich |
I saw her on the street with a bike.
Widziałem/Widziałam ją na ulicy z rowerem.
He told me what happened.
Powiedział mi, co się stało.
My mom went to the store with me.
Mama poszła do sklepu ze mną.
If you respect me, please accept my decision.
Jeśli mnie szanujesz, proszę zaakceptuj moją decyzję.
Don’t talk to her.
Nie rozmawiaj z nią.
No matter what I do, I just always end up running into you.
Nieważne co robię, koniec końców i tak zawsze wpadam na ciebie.
She wanted to go to the prom with you, but she was too afraid to ask you.
Chciała iść z tobą na bal, ale za bardzo bała się ciebie zapytać.
Zaimki po angielsku: zaimki dzierżawcze
Zaimki dzierżawcze czyli possessive adjectives lub possessive pronouns służą do opisania przynależności. W języku angielskim istnieją dwa typy zaimków dzierżawczych – takie, które są używane wraz z rzeczownikiem (possessive adjectives) i takie, których używamy bez rzeczownika (possessive pronouns). Bywa to czasem mylące i uczniowie często popełniają błędy przy użyciu zaimków dzierżawczych. Zaimki dzierżawcze używane z rzeczownikiem są też nazywane przymiotnikami dzierżawczymi.
ZAIMKI DZIERŻAWCZE Z RZECZOWNIKIEM
| Subject pronoun | Possessive adjective | Polski odpowiednik |
|---|---|---|
| I | my | mój, moja, moje itd. |
| you | your | twój, twoja, twoje itd. |
| he | his | jego |
| she | her | jej |
| it | its | jego |
| we | our | nasz, nasza, nasze itd. |
| you | your | wasz, wasza, wasze itd. |
| they | their | ich |
Powyższych zaimków możemy używać tylko i wyłącznie gdy po nich występuje rzeczownik.
Your dog is sleeping.
Twój pies śpi.
This is her book.
To jest jej książka.
Haven’t you seen my watch?
Czy nie widziałeś/widziałaś przypadkiem mojego zegarka?
Are these their children?
Czy to są ich dzieci?
ZAIMKI DZIERŻAWCZE BEZ RZECZOWNIKA
| Subject pronoun | Possessive pronoun | Polski odpowiednik |
|---|---|---|
| I | mine | mój, moja, moje itd. |
| you | yours | twój, twoja, twoje itd. |
| he | his | jego |
| she | hers | jej |
| it | its | jego |
| we | ours | nasz, nasza, nasze itd. |
| you | yours | wasz, wasza, wasze itd. |
| they | theirs | ich |
Aby łatwiej zapamiętać powyższe zaimki dzierżawcze po angielsku, wystarczy skojarzyć sobie, że do zaimka dzierżawczego używanego z rzeczownikiem dodajemy końcówkę -s. Wyjątkiem jest jedynie my-mine oraz his-his i its-its (kończy się na -s, więc nie dodajemy go drugi raz).
Gdy chcemy powiedzieć, że coś do kogoś należy, bez wymieniania nazwy przedmiotu/osoby (rzeczownika), lub wymieniając ją w innym miejscu niż bezpośrednio po rzeczowniku, musimy użyć zaimka dzierżawczego bez rzeczownika. Porównajmy:
This + is + zaimek + rzeczownik
This is your pencil.
To jest twój ołówek.
Tuż po zaimku your stoi słowo pencil, czyli rzeczownik, do którego odnosi się zaimek, a więc używamy zaimka dzierżawczego z rzeczownikiem.
This + rzeczownik + is + zaimek
This pencil is yours.
Ten ołówek jest twój.
Słowo pencil nie stoi po zaimku, ale jest w innym miejscu w zdaniu (w tym przypadku jest podmiotem). Musimy więc użyć zaimka yours, a nie your, bo bezpośrednio po zaimku nie mamy rzeczownika.
Inne przykłady:
This is our world.
To jest nasz świat.
This world is ours.
Ten świat jest nasz.
Is this their plate?
Czy to jest ich talerz?
Is this plate theirs?
Czy to jest ich talerz?
I want these shoes to be mine.
Chcę, żeby te buty były moje.
I don’t think that’s hers.
Nie sądze, że to należy do niej.
Zaimki po angielsku: zaimki zwrotne
Zaimki zwrotne, czyli reflexive pronouns przetłumaczymy na polski jako „się” lub „siebie”. Po angielsku tworzymy je, dodając do zaimków dzierżawczych (wyjątkiem jest himself i themselves) końcówkę –self.
Pamiętaj!
Końcówkę self w liczbie mnogiej piszemy selves:
f→ ve
| Subject pronoun | Reflexive pronoun |
|---|---|
| I | myself |
| you | yourself |
| he | himself |
| she | herself |
| it | itself |
| we | ourselves |
| you | yourselves |
| they | themselves |
Zaimki zwrotne po polsku są znacznie prostsze niż zaimki po angielsku – wystarczy użyć słowa „się”, niezależnie od osoby. W angielskim „się” wygląda inaczej dla każdej osoby.
She’s taking a picture of herself.
Ona robi sobie zdjęcie.
He doesn’t recognize himself anymore.
On już siebie nie poznaje.
I love myself!
Kocham siebie!
We don’t consider ourselves to be extraordinary.
Nie uważamy siebie za nadzwyczajnych.
They think highly of themselves.
Oni mają wysokie mniemanie o sobie.
Wyrażenia z zaimkami zwrotnymi:
Help yourself!
Poczęstuj się!
Do-it-yourself.
Zrób to sam.
He should just get over himself!
Powinien wziąć się w garść!
She said I should keep my opinion to myself.
Powiedziała, że powinienem/powinnam zatrzymać swoją opinię dla siebie.
Make yourselves at home!
Czujcie się, jak u siebie w domu!
I guess we’ll have to see for ourselves.
Chyba będziemy musieli przekonać się na własnej skórze.
Więcej o zaimkach zwrotnych przeczytasz w artykule reflexive pronouns.
Zaimki po angielsku: zaimki wskazujące
Zaimki wskazujące, czyli demonstrative pronouns to zaimki typu ten, tamte, tamto, tam itd.
Mamy cztery zaimki wskazujące po angielsku:
those – tamte
This vs that
This używamy do wskazania rzeczy (lub osoby), która znajduje się w bliskiej odległości, natomiast that określa coś, co znajduje się w pewnej odległości. Analogicznie to samo rozróżnienie występuje w these (liczba mnoga this) i those (liczba mnoga that).
Przyklady:
This is a great idea!
To jest świetny pomysł!
Those books are not mine.
Tamte książki nie są moje.
That girl is looking at us.
Tamta dziewczyna na nas patrzy.
Dowiedz się więcej o zaimkach wskazujących z artykułu this, that, these, those.
Zaimki po angielsku: zaimki pytające
Zaimki pytające, czyli interrogative pronouns to wszystkie „słówka pytające”, od których zaczynamy pytanie w języku angielskim.
Oto zaimki pytające po angielsku:
why – dlaczego
Przykłady:
Who is he?
Kim on jest?
Where is the movie theater?
Gdzie jest kino?
How can I get to the city center?
Jak mogę dostać się do centrum miasta?
Which one is mine?
Które jest moje?
When are you meeting them?
Kiedy się z nimi spotykasz?
Why are you lying to me?
Dlaczego mnie okłamujesz?
Zaimki po angielsku: zaimki względne
Zaimki względne, czyli relative pronouns wyglądają tak samo jak zaimki pytające, jednak odróżniamy te dwie grupy od siebie, ponieważ zaimki względne nie występują w pytaniach, a w zdaniach. Zaimki względne wykorzystuje się jako spójniki w zdaniach względnych, zwanych również zdaniami przydawkowymi.
The man who took the book was wearing blue jeans.
Mężczyzna, który zabrał książkę, miał na sobie niebieskie dżinsy.
The place where we met doesn’t exist anymore.
Miejsce, gdzie się poznaliśmy już nie istnieje.
Call me when you’re ready.
Zadzwoń, kiedy będziesz gotowy/gotowa.
Więcej o zaimkach względnych można znaleźć tutaj.Zaimki po angielsku: zaimki nieokreślone
Zaimki nieokreślone to indefinite pronouns – zdecydowanie najliczniejsza grupa zaimków w języku angielskim. Są to słowa określające zarówno rzeczy, jak i ludzi, zakończone na -one, -thing lub -body.
Jak łatwo zapamiętać zaimki nieokreślone? Te, które kończą się na -one i -body, dotyczyć będą ludzi, a te zakończone na -thing – „rzeczy” (thing to po angielsku właśnie „rzecz”).
O różnicach między somebody, nobody oraz anybody przeczytaj tutaj.
Somebody vs. someone
Somebody i someone stosuje się w języku angielskim przemiennie, ponieważ znaczą to samo. Jedyna różnica polega na tym, że someone jest trochę bardziej formalne niż somebody. To samo dotyczy anybody i anyone.
BODY
nobody – nikt
ONE
no one – nikt (piszemy rozłącznie)
THING
nothing – nic
Is there anyone there?
Czy ktokolwiek tutaj jest?
There’s nothing you could do.
Nie ma nic, co mógłbyś/mogłabyś zrobić.
Somebody help me!
Niech ktoś mi pomoże!
Something’s wrong here, I can feel it.
Coś tu jest nie tak, czuję to.
Calm down! I’m sure nobody saw us.
Uspokój się! Jestem pewien/pewna, że nikt nas nie widział.
Do you have anything to eat? I’m starving!
Czy masz może coś do jedzenia? Umieram z głodu!
No one can enter this building.
Nikt nie może wejść do tego budynku.
She won’t date just anybody.
Ona nie będzie umawiać się z byle kim.
I saw someone running down this hill.
Widziałem/Widziałam kogoś zbiegającego po tym wzgórzu.
Więcej o zaimkach nieokreślonych można przeczytać w artykule zaimki nieokreślone.
Zaimki nieokreślone: przeczenia
Z zaimkami nieokreślonymi łączy się zasada tworzenia przeczeń w języku angielskim. Pod tym względem język angielski i język polski znacznie się różnią. Podstawową zasadą w języku angielskim jest zakaz używania podwójnych zaprzeczeń, natomiast w języku polskim jest to poprawne. Jak więc zaprzeczać po angielsku używając zaimków nieokreślonych?
Zdanie w języku polskim „Nikogo nie widziałem.” dosłownie przetłumaczylibyśmy “I haven’t seen nobody.“, jednak jest to błędne, zgodnie z zasadą o niestosowaniu podwójnego przeczenia. W języku angielskim zaimki nothing, nobody i no one traktowane są jako przeczenia. Jeśli więc zdecydujemy się zaprzeczyć poprzez not, nie możemy użyć później nobody. Zamiast tego używamy słowa zaczynającego się na any, czyli w tym przypadku anybody.
I haven’t seen anybody.
Nikogo nie widziałem.
Nie można podwójnie zaprzeczyć w zdaniu:
Nic nam nie zostało.
Niektóre przeczenia można wyrazić na dwa sposoby:
She doesn’t like anybody.
She likes nobody.
Ona nikogo nie lubi.
Pierwsze zdanie zostało zaprzeczone przez not, a drugie poprzez zaimek.
Zaimki po angielsku: zaimki wzajemne
Ostatnim rodzajem zaimków w języku angielskim są tak zwane zaimki wzajemne (reciprocal pronouns). Do tej grupy należą dwa zaimki: each other i one another. Oba oznaczają „siebie nawzajem” lub „się”. Kiedy używamy each other, a kiedy one another?
Each other odnosi się tylko do dwóch osób, a one another – do więcej niż dwóch osób.
Pamiętaj!
Each other i one another wyglądają tak samo w liczbie pojedynczej i liczbie mnogiej.
We help each other with homework.
Pomagamy sobie nawzajem z pracą domową.
They looked at each other with disgust.
Popatrzyli na siebie z obrzydzeniem.
When we were young, we would always sleep at each other’s houses.
Kiedy byliśmy młodzi, zawsze spaliśmy w swoich domach.
People should help one another.
Ludzie powinni sobie nawzajem pomagać.
Each other vs. ourselves
Często występującym błędem jest używanie ourselves zamiast each other. Należy pamiętać, że chociaż słowo ourselves tłumaczymy jako „siebie”, odnosi się tylko do „nas samych”, nie wyraża żadnej wzajemności.
We see ourselves.
Widzimy samych siebie.
We see each other.
Widzimy siebie nawzajem.
Oba te zdania w języku polskim znaczą „Widzimy siebie”, jednak różnią się znaczeniowo.
Each other: wyrażenia
be at each other’s throats – skakać sobie do gardeł
They’ve been enemies since I can remember. They’re always at each other’s throats.
Byli wrogami odkąd pamiętam. Zawsze skaczą sobie do gardeł.
made for each other – być stworzonymi dla siebie
Do you think we’re made for each other? We listen to the same type of music, we both love comedies and playing football and I feel like he’s the one! But, at the same time, I have a bad feeling.
Myślisz, że jesteśmy dla siebie stworzeni? Słuchamy tej samej muzyki, oboje uwielbiamy komedie i grę w piłkę nożną i czuję, że to ten jedyny! Ale jednocześnie, mam jakieś złe przeczucia.
Add comment