Liczba mnoga czy liczba pojedyncza?

To w jakiej liczbie powinien znaleźć się przymiotnik dzierżawczy zależy od właściciela, a nie od rzeczownika, który opisuje.

(Chociaż opisywany rzeczownik “keys” jest w liczbie mnogiej to używamy w tym zdaniu przymiotnika dzierżawczego w liczbie pojedynczej, bo właściciel jest tylko jeden.)

(W tym przypadku właścicieli jest więcej niż jeden, dlatego używamy przymiotnika dzierżawczego w liczbie mnogiej chociaż opisywany rzeczownik “dog” jest w liczbie pojedynczej.)

your vs you’re

You’re to skrót od wyrażenia you are, natomiast your to przymiotnik dzierżawczy. Jeśli mamy wątpliwości czy w zdaniu powinno znaleźć się you’re czy your wystarczy spróbować wstawić you are zamiast your / you’re. W przypadku gdy zdanie nie zachowa swojego sensu należy użyć your, jeśli zdanie wciąż ma sens oznacza to, że należy wstawić tu you’re.

I think this is your turn. ≠ I think this is you are turn.

Który przymiotnik dzierżawczy użyć jeśli nie znamy płci właściciela?

W języku angielskim nie ma trzeciej osoby liczby pojedynczej, która nie określałaby płci, bo rodzaju nijakiego – its nie użyjemy w stosunku do ludzi. W wypadku, gdy nie znamy płci najlepiej jest użyć trzeciej osoby liczby mnogiej.

A customer dropped their ticket.

Akceptowalne jest też użycie his / her.

A customer dropped his / her ticket.

Można również spotkać się z użyciem his w rozumieniu his lub her, ale osoba wybierająca ten styl mówienia musi być przygotowana na to, że może zostać on odebrany jako seksistowski.

A customer dropped his ticket.

it’s vs its

W języku angielskim przynależność graficznie zapisuje się za pomocą dopełniacza saksońskiego, czyli poprzez dodanie apostrofu oraz końcówki -s do nazwy właściciela (np. Adam’s cat). Jednak apostrof używamy również w przypadku, gdy tworzymy skróty, dlatego ważne jest aby zwracać uwagę na sens zdania. W przypadku przymiotników dzierżawczych nie ma potrzeby dodawać apostrofu, ponieważ przymiotniki dzierżawcze same z siebie oznaczają przynależność. Przymiotnik dzierżawczy dla trzeciej osoby liczby pojedynczej dla rodzaju nijakiego – its – nie ma apostrofu. Jeśli w zdaniu pojawia się it z apostrofem czyli it’s oznacza to, że jest to skrót od osoby i czasownika is / has.

it’s – it is lub it has

Jeśli nie jesteśmy pewni czy w zdaniu powinno znaleźć się its czy it’s to możemy to w łatwy sposób sprawdzić. Wystarczy, że zamiast its / it’s wstawimy w zdaniu it is lub it has. Jeśli żadne z tych wyrażeń nie pasuje oznacza to, że w zdaniu powinno znaleźć się its. Natomiast jeśli po wstawieniu jednego z tych wyrażeń zdanie zachowuje sens, wtedy w zdaniu powinno znaleźć się it’s.

The bike has a hole in its tire. ≠ The bike has a hole in it has tire.

Przeczytaj o tych dwóch zastosowaniach apostrofu w artykule apostrof po angielsku.

their vs they’re

Their to przymiotnik dzierżawczy, a they’re to skrót od they are. Podobnie jak w przypadku your / you’re możemy sprawdzić czy w zdaniu należy wstawić their czy they’re poprzez wstawienie w miejsce their / they’re wyrażenie they are. Jeśli po wstawieniu they are zdanie zachowuje sens oznacza to, że poprawne słowo to they’re. Natomiast jeśli zdanie nie zachowuje sensu, wtedy oznacza to że należy tam wstawić their.

Adam and Anna? Is that their neighborhood? ≠ Adam and Anna? Is that they are neighborhood?

Zwierzęta: its vs his / her

W języku angielskim przynależność w stosunku do zwierząt zwykle jest określana za pomocą rodzaju nijakiego its. Bardzo często jednak, zamiast przymiotnika dzierżawczego its, użyjemy przymiotników dzierżawczych his lub her w stosunku do zwierząt. Od czego to zależy? Zasada jest taka, że jeśli znamy dane zwierzę, na przykład znamy jego imię, to wtedy użyjemy his / her. Dotyczy to również zwierząt w literaturze, które podlegają personifikacji (na przykład Kubuś Puchatek). Natomiast gdy mówimy ogólnie o jakimś zwierzęciu, wtedy użyjemy its.

A pet cat should have a scratching post to sharpen its nails.