Auxiliary verbs: czasowniki posiłkowe
Auxiliary verbs, czyli czasowniki posiłkowe to rodzaj czasowników, który używamy w połączeniu z głównym czasownikiem zdania. Ich zadaniem jest pomoc w wyrażeniu czasu, strony czy trybu czasownika głównego. Trzy główne czasowniki posiłkowe to to be, to do oraz to have.
Czas (tense)
Czekała na mnie w domu.
Mam złamaną nogę.
Nie chodzimy do siłowni w piątki.
Tryb (mood)
Czy pracujesz w tej chwili?
Nie pal tu!
Zaczęło się.
Strona (voice)
Samochód jest myty przez Johna.
Kolacja została ugotowana przez Mary.
Nie kupiliśmy ziemniaków.
Czasowniki modalne
Czasowniki modalne (modal verbs) to również rodzaj czasowników posiłkowych, czasami nazywanych modal auxiliary verbs. Do czasowników modalnych należą will, would, can, could, must, should, may, might, ought to, shall. O czasownikach modalnych można przeczytać w artykule czasowniki modalne.
Jak odróżnić czasownik posiłkowy od czasownika głównego?
I work not here.
Exercise you a lot?
I have in Paris.
Uwaga!
Auxiliary verbs są używane do tworzenia krótkich odpowiedzi na pytania. W tej konstrukcji może się wydawać, że czasownik posiłkowy występuje bez czasownika głównego, ale czasownik główny pojawia się w pytaniu. Natomiast w odpowiedzi czasownik główny pojawia się w domyśle.
Tak, tańczę.
Lubię go.
Kupiliśmy za dużo jedzenia.
Dodanie czasownika posiłkowego do zdania twierdzącego jest sposobem na zwrócenia szczególnej uwagi na daną wypowiedź.
+ czasowniki posiłkowe są używane w questions tags
Straciłeś/aś pracę, nieprawdaż?
Ona nie jest chora, prawda?
Semi-auxiliary verbs, czyli czasowniki półposiłkowe
W języku angielskim jest wiele wyrażeń składających się z kilku słów, które są wstawiane przed czasownikiem głównym jako sposób na przekazanie dodatkowych informacji.
Tak się składa, że znam go dobrze.
Ona kiedyś pracowała w bibliotece.
Ona miał zadzwonić do mnie w środę.
Oni zamierzają sprzedać swój dom.
Lepiej żebyś znalazł te bilety.
To do, to have, to be
Auxiliary verbs to do, to have oraz to be mogą występować w zdaniu jako czasowniki główne. Tak użyte, zachowują się jako czasowniki główne i wymagają czasowników posiłkowych do tworzenia pytań i przeczeń.
Robimy pranie w poniedziałki. → Czy robimy pranie w poniedziałki?
Ona ma psa. → Ona nie ma psa.
Wyjątkiem jest tu czasownik to be, które nie wymaga użycia czasownika posiłkowego.
Jestem wysoką osobą. → Czy jestem wysoką osobą?
